Japońska kicha

Malarstwo japońskie rozpoczyna swą historię w późnym okresie Heian, kiedy to powstają jego podstawowe gatunki: narracyjne zwoje e-maki, malarstwo rodzajowe ukiyo-e. Rozwijają się one konsekwentnie aż do dojrzałej fazy Edo, kiedy to wynaleziono kolorowy drzeworyt (1764). Od tego czasu szybko rozwija i upowszechnia się najpopularniejsza odmiana grafiki, przedstawiająca życie codzienne, kulisy półświatka, domów publicznych i teatrów, a także japońska pornografia – tzw. shanga.

źródło

Źródło

W 1868 roku Japonia zmuszona została do zakończenia długotrwałej polityki izolacjonistycznej i otwarcia się na kontakty handlowe z Zachodem. W latach 1871 – 1873 Amerykę Północną i Europę odwiedziła tzw.misja Iwakury – grupa pięciu japońskich polityków podróżujących w celu poznania ustroju społecznego i gospodarczego, nauki i technologii świata zachodniego.

Szczególnie bliskie kontakty Japonia nawiązała z Wielką Brytanią i Prusami. Do tych właśnie krajów, przy okazji intensywnych kontaktów gospodarczych, docierały pierwsze dzieła sztuki i to – jak to zwykle bywa – przede wszystkim te najpopularniejsze i “najatrakcyjniejsze”, a więc drzeworyt i pornografia.